M.S.V.’71 3 – VDL 3 5-2 (3-2)

Derde draagt overwinning op aan coach Kees!

Op de eerste mooie lentedag van het jaar stond de derby van Maassluis op het programma. De aanloop naar deze wedstrijd was er weer een met hobbels. De donderdag training werd afgelast om de spelers extra rust te geven voor deze wedstrijd. Coach Kees S. jr. was al een week aan het puzzelen om de juiste spelers op de juiste plek te zetten, terwijl wij al blij zijn met 11 redelijk fitte spelers. Maar, op zaterdag bleek dat coach Kees er niet bij kon zijn vanwege een pijnlijke nekspier en dan helpt het niet als je een wedstrijd van het derde moet kijken. De oorzaak van deze pijnlijke verrekking was onduidelijk, en er zijn natuurlijk vele manieren waarop je je nekspier kan verrekken. Was de wedstrijd van vorige week de oorzaak? Hierbij ging het spel zo op en neer, dat Kees misschien zijn hoofd te veel heeft moeten draaien? Of was het juist doordat hij vorige week af en toe meewarig zijn hoofd schudde bij het aanzien van de vele fouten? Of, was het toch zijn kuitspier die opspeelde en doorschoot in zijn nek? Het kan ook zo maar zijn dat Kees andere activiteiten had die niets met voetbal te maken hadden? Er werden nog wat andere mogelijke oorzaken besproken, maar die blijven binnen de muren van de kleedkamer. Er werd zelfs gefluisterd dat deze succesvolle, winnende coach van vorige week meteen wil stoppen en zo de boeken in te gaan als de meest succesvolle coach van M.S.V.’71. Afijn, deze mysterieuze speler/coach zal het antwoord nog wel eens geven, feit is dag hij er niet bij was.

De waslijst met afwezige spelers vanwege blessures of werk was weer lang, en het is elke zaterdag dan ook een verrassing wie wel aanwezig is, en ook nog kan spelen. Terug van de disciplinaire schorsing was Jan, al was zijn optreden beperkt tot het omkleden. De elf die voldoende fit waren en het vertrouwen kregen om te beginnen waren Geert, Loek, Herman, Scott, Duuc, Reno, Danny, Wesley, Martin, Sunil en Bryan. Op de bank begonnen Gio en Robbert, waarbij later ook nog eens Luuk, en Chris aansloten. Henk besloot, net als vorige week, om deze wedstrijd te leiden. Na een wat chaotische warming up, waarbij de lachspieren meer gebruikt werden dan de beenspieren, begonnen we iets later dan 12:30 aan de derby in een stralende zon en met veel publiek. Ondanks de roep om op veld 2 te spelen, speelden we op aandringen van Robbert gelukkig op veld 1,

De uitwedstrijd was kansloos met 5-0 verloren, en ook de stand in de competitie voorspelde een zware pot. Ondanks de afgesproken tactiek om de kat uit de boom te kijken, wisten we tot verrassing van alles en iedereen binnen een minuut de 1-0 op het scorebord te krijgen. Wesley rondde een snelle uitval af met een bekeken schot in de linkerhoek. Een onverwachts succesje dat ons de rest van de middag veel zelfvertrouwen gaf. VDL was aangeslagen, en probeerde uit alle macht ons het voetballen onmogelijk te maken. En, met succes, want binnen drie minuten maakte zij al de 1-1. Na 5 minuten werd Loek vervangen door Chris, omdat Loek nog last had van een zwevende rib en eigenlijk liever met de vlag langs de lijn Henk wilde assisteren.

Net in het veld gekomen zorgde Chris voor de 2-1. En de koek was nog niet op, want 2 minuten later was het al 3-1, door een mooie aanval die enigszins gelukkig werd afgerond door spits Martin, die hiermee zijn doelpunten totaal van 2023 op 1 bracht. Gelukkig heeft hij de negatieve spiraal doorbroken, en heeft hij na 632 minuten “droog” te staan weer een doelpuntje meepikte. Kort hierna scoorde VDL alweer de aansluitingstreffer, 3-2, en toen waren er pas 20 minuten gespeeld. Deze aansluitingstreffer was mogelijk doordat Scott zichzelf liet struikelen, en vervolgens in een ultieme poging om de bal alsnog te onderscheppen liet zien dat hij normaal op een zandbank voor de kust ligt, met een bal op zijn neus. U begrijpt, als verslagever valt het niet mee om én van de zon te genieten, én ook nog dit snelle spel te volgen. Ondanks dat de eerste helft nog wel wat aardige momenten kende, gebeurde er weinig noemenswaardig. Het spel golfde op en neer, maar zonder dat er echte kansen werden gecreëerd. En zo gingen we met een 3-2 voorsprong rusten!

In de rust werd Duuc bedankt voor zijn inzet, en vervangen door Robbert. Door deze nieuwe impuls kwam er weer wat leven in de wedstrijd, en scoorde alweer Wesley: 4-2. De vreugde sprong van Robbert leverde hem meteen een kuitspier blessure op, en het ouwetje moest dan ook enige minuten later vervangen worden door Bryan. Onder luid gejuich ging hij naar de kant, waarbij het niet zeker is óf mensen blij waren dat hij vervangen moest worden, óf dat ze echt onder de indruk waren van de volle 17 minuten die hij speelde. De blessure leek een beetje hetzelfde als die van Kees S, dus wellicht dat volgende week de nekspier van Robbert ook verrekt is. Het zal wel een teken zijn dat het oude vlees nu echt op is, en misschien is dit nu eindelijk zijn laatste wedstrijd geweest. Menigeen hoopt wellicht dat het inderdaad zo is, want de vraag is of hij überhaupt nog van toegevoegde waarde is.

Ondertussen waren Gio, Tom en Luuk in het veld gekomen voor Sunil, Bryan en Chris. Gio bracht weer wat leven in de brouwerij door binnen 5 minuten twee keer als een stervende zwaan ter aarde te storten, en vervolgens naar de zijkant te gaan met pijn in de zij. Toch kwam hij nog terug in het veld voor de laatste vijf minuten waarbij hij met een magistrale omhaal bijna de 5-2 maakte. Helaas ging de bal op de paal, en in de rebound was Duuc net te laat om alsnog de 5-2 binnen te werken. VDL bleef aandringen, maar wij gaven geen echte kans weg in de tweede helft, sterker nog, in de omschakeling wisten wij diverse keren zeer gevaarlijk uit te breken. Helaas stond het vizier niet op scherp, en werden medespelers, bewust of onbewust, nog wel eens over het hoofd gezien. Vijf minuten voor tijd moest ook Martin zich laten vervangen vanwege hevige kramp in zijn kuit. Op de vraag waarom hij zich niet eerder liet vervangen, antwoordde deze superspits dat niemand hem zou kunnen vervangen. En daar heeft hij gelijk in, hij is en blijft uniek, waar er gelukkig maar één van is.

Terwijl Henk al op zijn klokje keek, en de 10e minuut van de blessure tijd liep, scoorde Wesley nog een keer om de eindstand op 5-2 te brengen. U zult denken, wat een super-spits, drie goals, maar qua kansen loopt hij ongeveer 1 op 5, dus reken maar uit. Na afloop smaakte het verkoelende bier heerlijk, want het was al even geleden dat we onze stadsgenoot wisten te verslaan. En, Geert trakteerde nog op een rondje omdat hij jarig was, of bijna weer jarig wordt. Gio, Luuk, Chris en Tom hartelijk dank voor jullie inzet, net als de rest van het team. Na de wedstrijd werd uw verslaggever nog lastiggevallen door diverse spelers die wel of niet in het verslag willen komen. Dit intimiderend voorval zorgt ervoor dat nu iedereen genoemd wordt, dus ook Geert, Loek, Herman, Scott, Duuc, Reno, Danny, Wesley, Martin, Sunil en Bryan bedankt! En, Henk voor het fluiten. Volgende week Naaldwijk uit, lekker in de middag.