Marnix eist weer hoofdrol op
M.S.V.’71 3 – HVC'10 4 1-2 (0-0)
Nadat we vorige week in prachtig lenteweer mochten voetballen, moesten we op zaterdag 16 maart in prachtige weer maar met veel graden minder aantreden tegen de koploper in de reservekelderklasse, HVC’10 4. De uitwedstrijd was nipt verloren, maar lag nog vers in het geheugen door de twijfelachtige penalty die in de laatste minuut aan HVC werd gegeven, dus we waren gebrand revanche te nemen.
Helaas was de week slecht begonnen met het nieuws dat een van onze trouwe supporters, Aad Ritburg, op 81-jarige leeftijd was overleden. Aad heeft jarenlang alle weersomstandigheden weerstaan om naar het derde te kijken. Wij wensen zijn vrouw, kinderen en familie veel sterkte in deze moeilijke tijd.
Met enige moeite hadden we voldoende spelers bijeen en de volgende elf begonnen aan de wedstrijd: Marnix, Loek, Erik, Frank-midlife motormuis, Danny, Herman, Timo, Luuk, Wesley, Bryan, Michael. Natuurlijk mogen we de sterke bank niet vergeten, met wisselspelers Sunil, Henk, Robbert, en Ronald-“aanwezig-tussen-de-vakanties”-Duuc, en natuurlijk de man waarvan niemand weet wat ie precies doet, Jack B(ijzonder). Hanz was opgetrommeld om deze topwedstrijd in goede banen te leiden, of te lijden, omdat Henk minder fit was. Langs de lijn was het zelfs druk, met meer dan 5 supporters om te kijken naar de verrichtingen van het derde. Hierbij meent de verslaggever ook nog Andre S gezien te hebben, maar nadat hij 20 minuten naar het derde gekeken had, kwam hij erachter dat die “rooie” die in het veld stond niet zijn zoon was, maar Michael. Sterker nog, omstanders hebben hem moeten vertellen dat zijn zoon Mike aan het werk was, en er dus niet bij was. Natuurlijk waren er ook weer veel afwezigen, zoals Bas(sistent), die zijn assistent functie bij het eerste boven een potje voetbal zet, Scott, die met skiën, of après-skiën, geblesseerd is geraakt, onze ster aankoop met de minste minuten David R, die met de skilift omhoog ging en daarna niet meer is gezien, Martin “oogklep” de H, die weer aan het herstellen is van de wedstrijd van vorige week, Kees S jr, die waarschijnlijk met Kees S sr zaadjes aan het planten was, Reno die net vader is geworden, Mike S, Jan vH, en de nog steeds geblesseerde Geert D.
Oogklep Martin was helaas verhinderd omdat de hockey weer is begonnen, en hij daar scheidsrechter is. Wij hopen dat hij ook heel vaak zal horen “scheidsie hoe is het?”, gevolgd door een paar mooie krachtermen, zoals motherfucking @#$%. Schoonspringer Geert “Jongejans” Dobbe is bijna hersteld van zijn schaafwond bij zijn knie, en mocht zelfs weer gaan werken. Dit werd meteen uitgebreid in beeld gebracht bij ShowNieuws omdat hij een muurtje aan het metselen was bij Martien Meiland. Na 9 maanden thuis te hebben gezeten was zijn eerste klus bij deze BN-er, en natuurlijk moest Geert zijn broek laten zakken om zijn wondje te laten zien. Martien vond dit wel dolletjes, en Geert eindigde vervolgens in een innige omarming. Volgende keer even een schone trui aantrekken als je op TV komt, Geertje.
De wedstrijd begonnen we wat afwachtend waardoor HVC alle tijd en gelegenheid kreeg om rustig op te bouwen en aanvallen op te zetten. Doordat wij tot op onze eigen zestien inzakten, lag er veel ruimte achter de verdediging van HVC. We wisten dan ook via de snelheid van Luuk en Wesley een paar speldenprikken uit te delen. Bij HVC spelen enkele spelers waarbij de verbinding tussen de paar hersencellen die zij bezitten niet goed aangelegd is, en deze “spelers” schopten dan ook op alles wat beweegt. Na een kleine 20 minuten was Wesley dan ook het slachtoffer van een van deze leeghoofden, en hij moest geblesseerd het veld verlaten. Hij werd vervangen door Robbert, die dit keer meer dan de normale 45 minuten zou moeten spelen. Gaandeweg de eerste helft gingen we meer van de goal af verdedigen en dat leverde zowaar een licht veldoverwicht op. Tot grote kansen leidde dit niet, al was een kopbal van Bryan wel een grote mogelijkheid om de score te openen.
Als de verslaggever zich goed herinnert is er in de rust niet gewisseld, omdat de wissels zelf aangaven dat zij nog wel even op de bank wilden zitten.
De tweede helft begon vrij spectaculair en de vele toeschouwers waren nog niet eens terug uit de kantine. HVC wilde toch laten zien waarom zij de koploper in deze klasse zijn, en dit leverde een paar hoekschoppen op, niet veroorzaakt door Marnix (!). Met kunst en vliegwerk werden deze onschadelijk gemaakt, maar bij de laatste hoekschop uit deze serie kwam Marnix naar de bal, sprong heel hoog op en riep vervolgens hard “LOS!”. Hier ontstond een miscommunicatie tussen de op eenzame hoogte verkerende Marnix en de aardse verdedigers: onze verdedigers zijn een beetje aan Geert gewend, en dachten daarom dat Marnix de bal zou pakken, of tot hoekschop zou verwerken. Maar, als Marnix “LOS” roept, betekent het dat hij de bal zélf loslaat, of gewoon mist. Door deze verwarring viel de bal per ongeluk op het achterhoofd van een HVC aanvaller, en verdween de bal tergend langzaam in de hoek. De bal ging wel te snel voor Loek die bij de paal een bijna redding maakte op de lijn: 0-1.
Dit was het startsein voor het derde om een waar offensief te beginnen, waardoor HVC behoorlijk achteruit werd gedrukt. Dit resulteerde in een prachtige aanval uit het boekje, waarbij de bal over vele schijven uiteindelijk bij Luuk op de rechtsbuiten plek kwam. Deze gaf een fraaie, maar hele moeilijke voorzet richting de tweede paal waar de naar voren gesprinte linksback Robbert geheel vrij stond. Met zijn hoogstaande techniek en beheersing wist de oude knar met een eenvoudige-ogende voetbeweging de gelijkmaker tegen de touwen te schieten: 1-1! Geheel zoals zijn grote vriend en voorbeeld, oogklep Martin, het zou doen.
Hierdoor raakte HVC toch wel een beetje van slag, want dit hadden zij niet verwacht. Sunil en Ronald werden nog ingebracht voor de moe gestreden Loek en Erik, en om voor nieuwe impulsen te zorgen. In de fase van de wedstrijd lieten de paar cerebraal beperkte spelers van HVC zich wat meer gelden, waardoor enkele van onze spelers nog lelijk geraakt werden, ook als de bal al niet meer in de buurt was. Gelukkig zijn het merendeel van HVC normale voetballers.
De wedstrijd kon nog alle kanten op, maar de laatste minuten begon de energie weg te vloeien bij de spelers van het derde, wat voor HVC aanleiding was om nog maar eens de aanval te zoeken. Verdedigend stond het derde prima, en gaven weinig kansjes weg, zo ook de laatste minuten van deze wedstrijd. Met enkele terugspeelballen op Marnix werd geprobeerd om de rust te bewaren, want Marnix is een rots in de branding. Hij probeerde dan ook de spits van HVC uit te kappen, maar vergat hierbij dat deze spits op voetbal zit: 1-2. Hierbij moet nog een kleine kanttekening worden gemaakt, want hij werd zwáár gehinderd in zijn eigen 5-meter gebied, en eigenlijk zou de scheidsrechter deze actie afgefloten moeten hebben. En zo speelde Marnix alweer een belangrijke rol in een wedstrijd van het derde: na zijn heldenrol vorige week waarbij hij in de laatste minuut een penalty stopte, wilde hij deze wedstrijd ook weer een beslissende rol spelen. En dat is gelukt!
Het derde verzamelde het laatste restje energie om er nog een laatste offensief uit te persen, en HVC kon niet meer doen dan de ballen blind alle kanten van het veld op te schieten. Hierbij wilden we als stormram good-old Henk nog laten invallen, maar zoon Timo weigerde om het veld te verlaten. Een pijnlijk moment tussen vader en zoon. Misschien dat Timo zijn vader wilde beschermen tegen zichzelf? Helaas waren we niet meer in staat om de gelijkmaker te produceren, waardoor deze verder leuke wedstrijd eindigde in een 1-2 nederlaag.
Ondanks de nederlaag, was er ook nog goed nieuws, zo was Hanz voor de tweede keer opa geworden, en werd Reno vader van een mooie dochter, tweemaal gefeliciteerd! Minder goed nieuws is dat ergens in de tweede helft Michael zich nog lelijk verstapte, en na afloop bleek dat hij zijn enkel gebroken heeft. Beterschap! Ten slotte is het kordate optreden van onze aanvoerder Herman ook het vermelden waard. Daar waar nodig was, zette hij mensen op de juiste plek, zoals hij linksback Robbert persoonlijk uit de spits haalde om het terug naar zijn positie te begeleiden. Dat hierbij de angel uit het aanvalsspel van het derde verdween is een kleinigheid. De aanvoerdersband zat wel wat te strak om de arm van Herman, dus wellicht dat Jack B een nieuwe kan regelen voor volgende week?